UNUTMADAN

Askere gittim ben biliyorsun dimi? Söylemişmiydim? 30 u böyle kutladım :) kendime 5 ay askerlik izni verdim.

Değiştim, değiştiriyormuş gidince anlıyorsun ama başkası olmuyorsun merak etme. Bu yaşta, bu kadar arıza ile gidince, ömrünün hiç bir anında bu kadar kendini dinlemeyince orada değişiyorsun.
Muhasebe; açık hesapların hepsi orda kapanıyor. Karşımda bembeyaz zirvesiyle Ağrı, kim daha gururlu, o mu ben mi? Çok tartıştık bunu ben yenildim, o daha güçlü. Çok konuştuk, anlattım her şeyi gizli saklı bırakmadan, dinledi 5 ay boyunca, kapattı bütün hesapları.

Artı hanesinde de, eksi hanesinde de bütün hesaplar eşitlendi.
Nasıl mı?
Bana döndüm tekrar.

Kötüleştim, gururundan pay verdi bana, bencilliğin tatlı olan yanını gösterdi, öğretti bana.

İyi mi oldu, üzgünüm arkadaşlarım, aşklarım, sevgilerim sizin için değil benim için iyi oldu.
Olmadı da, ben bu değilim ama siz buna zorladınız beni.

En azından yorulmuyorum artık... Yorulmak? Daha az üzülmek, daha az heveslenmek, daha azıyla yetinmek, kendinle kalmaktan çekinmemek. Yorulmuyorum...