Hüküm

'Hakkımdaki hükmün başımın tacıdır' diyordu sonunda şair. Bu sefer o hükmü ben verdim! Günlerce düşünüp durdum, ya ben çok aptalım yada çok iyi niyetli ama ikisi de değil, sadece biraz sabırlıyım onu anladım ve bugün o sabrın taştığını gördüm.

İnsan canı olmadan yaşar mı? İnsan sevdiğini aklından çıkarır mı?
Sen; canımın cananı, artık istesem de canım olamayacaksın, sen; diğer tüm sevdiklerim gibi hep seveceğimi düşündüğüm son sevdiğim, artık istesemde sevdiğim olamayacaksın.
Bu yazının size yazılmasında bir sebep var çünkü hiç kimse bu kadar canım olmamıştı ve hiç kimseyi, ben seni beklediğim gibi sevmemiştim.
Sen içimdeki canı öldürdün, sen de sevdiğimi, ikiside bir daha hiç canlanmayacak, oraya gömüldükleri için yerlerini başkaları alamayacak.

İşte geldiğim son nokta, hoş görü, anlayış ve iyi niyetin sonu....
(bu yazıya devam edeceğim)