FOTOĞRAF

Yalnızdım o zaman, bir fotoğrafa bakıyordum gözleri gülüyordu fotoğrafta maviler içinde. Kim diye sordum boşver diye cevap aldım fotoğrafı koydum yerine...
6-7 ay sonra karşılaştık, 1 ay sonra bir daha karşılaştık fotoğraftaki gülen gözlerle ve ikinci karşılaşmamızın sonunda güneş doğuyordu, gözlerinde kaybolurken öpüyordum onu. 6-7 ay sonra 6 ay beraber olduk...
6 ay ona Seni Seviyorum diyemedim! boğazıma takılıyordu her istediğimde çünkü yiyorduk birbirimizi sürekli, farkıdaydık tükettiğimizi ama elimizde değildi demekki.
Sadece bir söz! son kalanları da aldı götürdü benden çıktım o kapıdan bir daha dönmeyeceğim diye.Dönmedim de aslında dediğimi de yaptım dediğimde oldu bugüne baktığımda.
O söz edilmelimiydi, ben gitmelimiydim, o söze rağmen kalmalımıydım ...Düşündüm, düşünmeden evvel 1 ay kızgınlığımı yedim, üstüne 1 ay düşündüm, çok zor benim gibi bir adam için o sözü duymamış gibi davranmak ama hesap tutmuyordu, bir şeyler hep eksiki, gülen gözlerle yapacak-yaşayacak o kadar çok plan yapmıştım ki ne kendi başıma nede başkalarıyla olmuyordu, hesap tutmuyordu. Doğum günü gecem onsuz olmadı herkes eğlendi ben hariç. Doğum günü gecesi odam karanlıktı çünkü O'nu ben kutlayamıyordum.
Aradım.
Oturduk konuştuk 3-4 gün sonra. Ben özlemimden bahsettim onun gözleri doldu ama gelemedik bir araya, araya kimseler girmediği halde. Şimdi arada kalabalıklar var belki ama ben seni uzaktan-uzaklardan seviyorum Boni, bunu anladım.
Fotoğrafların bile yetiyor, asaletiniz aklımda.................